Reseña | El diario secreto de Adrian Mole de Sue Townsend

30 may 2015

Título: El diario secreto de Adrian Mole.
Título original: The secret diary of Adrian Mole.
Autora: Sue Townsend.
Páginas: 320
Encuadernación: Tapa blanda sin solapas.
Editorial: Planeta.
Precio: 7,50 €
Publicación: Octubre de 1982
ISBN: 9788408090755
Saga: ---


SINOPSIS

Adrian Mole tienen trece años y medio. También tiene un padre de cuarenta años que no sabe dónde está la parada del autobús, una madre indecisa entre su marido y su vecino, una abuela a la antigua usanza, un compañero que le extorsiona, un perro, una amiga que no parece derretirse por su amor y varias revistas de chicas bajo el colchón. Con un corrosivo sentido del humor, Sue Townsend transcribe las cáusticas impresiones de un adolescente en su diario secreto.


OPINIÓN

El libro trata de un niño llamado Adrian, que escribe todo lo que le pasa a lo largo del día en un diario secreto. Nos habla de la separación de sus padres, de que su padre no ejerce como tal, de que su madre se fuga con su vecino, el señor Lucas, quien se convierte en su amante, del amor que siente por su amiga Pandora, que empieza a salir con su mejor amigo Nigel, de que su abuela es muy pesada, de que está harto de su perro, de que su familia es pobre... y de sus granos. Habla mucho, muchísimo de sus granos.

A todo esto le sumamos sus primeras reacciones en el tema del sexo, y esos ligeros toques de humor que le pone la autora.

A decir verdad, este libro ha tenido sus partes graciosas, si, pero aún así no ha conseguido gustarme. Me costó mucho terminar de leerlo, se me hacía muy pesado e incluso llegaba a cuestionarme el dejar de leerlo.

El personaje principal, Adrian, no ha llegado a gustarme como tal, me parecía muy superficial, y por qué no decirlo, un inmaduro. Sé que sólo tiene trece años y medio, pero aún así algunas de sus reacciones me parecían insufribles, y en algunos casos me preguntaba cómo era posible que no se diese cuenta de lo que sucedía a su alrededor.

En definitiva, no es un libro que recomiende mucho. Lo leí porque es la última lectura de mi Club de Lectura del instituto, y por eso lo terminé, pero me costó muchísimo.

¿Lo habéis leído? ¿Qué opináis de él?


Reseña | The Duff de Kody Keplinger

26 may 2015

Título: The Duff.
Título original: The Duff.
Autora: Kody Keplinger.
Páginas: 298
Encuadernación: Tapa blanda con solapas.
Editorial: Plataforma Neo.
Precio: 15,90 €
Publicación: Septiembre de 2013
ISBN: 978-84-15880-34-9
Saga: ---

SINOPSIS


Bianca no se considera la más guapa del instituto, pero sí demasiado lista para dejarse engañar por el atractivo y mujeriego Wesley Rush. Por eso, cuando Wesley la llama Duff - apodo que utiliza para referirse a la chica menos agraciada de un grupo de amigas -, lo último que ella espera es acabar besándose con él. Pero ha pasado y, aunque lo odia con todas sus fuerzas, el beso le gusta. Y sin apenas saber cómo, empiezan una relación secreta de amigos (o enemigos) con derecho a roce. Poco a poco, Bianca descubrirá que tienen algo en común: ambos esconden un problema familiar. Resulta, además, que él la comprende y la escucha. De pronto se da cuenta, con horror, de que tal vez haya algo más que sexo entre ellos.



<< No importa adónde vayas ni lo que hagas para distraerte,
la realidad acaba alcanzándote. >>


OPINIÓN

Bianca Piper es una adolescente de 17 que lleva una vida normal: sale con sus amigas de fiesta, a pesar de que lo odia, va al instituto, saca buenas notas... Pero si hay algo que diferencia a Bianca de los demás, es su forma de ser. Es bastante realista, incluso llega a ser cínica en algunas ocasiones, ella es la voz de la razón en su grupo de amigas, la que siempre pone cordura.

Y como no podía ser de otra forma, aquí es cuando entra en juego Wesley Rush, el chico más guapo y populares instituto, que nada más conocer a Bianca, la etiqueta como la Duff de su grupo, es decir, la amiga gorda y fea del grupo de amigas que hace que las demás parezcan auténticas bellezas. 

A pesar de que Bianca declara que odia a Wesley, empiezan una relación de amigos con derechos, ya que en su casa las cosas están empezando a cambiar, y eso la lleva a querer encontrar una vía de escape. Y esa vía, acaba siendo Wesley Rush. Y lo que empieza siendo una “aventura“ acaba haciendo que Bianca se replantee sus sentimientos.

Ahora que me he leído este libro, sé por qué la gente hablaba maravillas de él. Si os digo la verdad, cuando leí la sinopsis, no me llamaba mucho la historia, ya que me parecía que sería como las típicas películas americanas en las que una chica cualquiera se acaba enamorando del chico más popular. De hecho, cuando empecé a leer, seguía pensando lo mismo, pero admito, que estaba equivocada.

Pensaba que Bianca sería un personaje superficial, y sin ningún fondo, pero desde el principio, Kody Kiplinger ha conseguido con su sencilla pero atrayente pluma, que Bianca se haya convertido en uno de mis personajes femeninos favoritos de todos los tiempos. Es una chica que no se deja influir por los demás, con una opinión propia que se crea al conocer a las personas, es realista y es consciente de lo que pasa a su alrededor, y con todo eso, la escritora ha conseguido que en muchas ocasiones me sintiese identificada con este personaje, a la hora de enfrentarse a los problemas de esa edad tan complicada.


Otro personaje que me enamoró, a pesar de que al principio lo odiaba con toda mi alma, fue Wesley. Siendo sincera, me dejé llevar por los prejuicios y dejé que la primera imagen que me hice de él al empezar a leer me influyese. Al principio se nos muestra a un chico aparentemente superficial, al que lo único que le importa es lo que los demás piensan, pero después nos damos cuenta de que en realidad él no es así, que en su interior tiene problemas, como cualquiera de nosotros.

The Duff es una historia sencilla y ligera, que te engancha desde el principio. Te enseña que lo importante no son las apariencias, que todo el mundo esconde algo bonito en su interior, y que lo que se debería hacer es rebuscar esa cosa que hace especial a una persona.


<< Escúchame. No eres una puta. ¿Estás escuchándome, Bianca?
Lo que tú eres es una chica inteligente, descarada, sarcástica, cínica,
neurótica, leal y compasiva. Eso es lo que eres, ¿de acuerdo?
No eres una zorra, ni una puta ni nada parecido.
Sólo tienes algunos secretos y has cometido algunos errores.
Sólo estás confundida... Como el resto de nosotros. >>




Reseña | La lección de August de R.J Palacio

22 may 2015

Título: La lección de August.
Título original: Wonder.
Autora: R.J. Palacio.
Páginas: 406
Encuadernación: Tapa blanda con solapas.
Editorial: Nube de Tinta.
Precio: 14,95 €
Publicación: Febrero de 2012
ISBN: 978-84-15594-02-4
Saga: ---

SINOPSIS

Su cara lo hace distinto y él solo quiere ser uno más. Camina siempre mirando al suelo, la cabeza gacha y el flequillo tratando en vano de esconder su rostro, pero, aún así, es objeto de miradas furtivas, susurros ahogados y codazos de asombro. August sale poco, su vida transcurre entre las acogedoras paredes de su casa, entre la compañía de su familia, su perra Daisy y las increíbles historias de La guerra de las galaxias. Este año todo va a cambiar, porque este año va a ir a, por primera vez, a la escuela. Allí aprenderá la lección más importante de su vida, la que no se enseña en las aulas ni en los libros de texto: crecer en la adversidad, aceptarse tal como se es, sonreír en los días grises y saber que, al final, siempre encontrará una mano amiga.

<< Tus actos son como tus monumentos.
Están construidos con recuerdos y no con piedra. >>


OPINIÓN

Este maravilloso libro, cuenta la historia de August, un niño que a causa de un defecto genético, tiene la cara deforme, aunque a él eso no le importa. Lo que realmente quiere es ser un niño normal, que la gente no se le quede mirando cada vez que entra en un sitio, y que no lo discriminen por su cara.

AMO con todo mi corazón a August. Su forma de levantarse cada vez que la vida le da un golpe, es formidable y alentadora. Auggie tiene una fortaleza admirable, y sabe cómo usarla en los momentos más duros y difíciles. Es un gran ejemplo de fortaleza, que nos demuestra que a pesar de todos los problemas que te presente la vida, se puede salir adelante.

Auggie es tímido, callado y temeroso a causa de sus problemas, pero cuando por fin logra salir de ese caparazón que lo mantenía aprisionado y le planta cara al mundo exterior, se vuelve fuerte y valiente, gracioso, divertido...

Hay bastantes personajes secundarios, pero que aportando su granito de arena, se hacen muy importantes a lo largo de la historia. Dan su opinión sobre August, y creo que es un punto a favor de la novela, ya que puedes ir viendo uno por uno las reacciones que tienen al tener que enfrentarse a Auggie.

La trama es constante, fluida, y con esas partes en las que diferentes personajes de la vida de August nos muestran su punto de vista sobre lo que significa vivir con alguien con alguna discapacidad o alguna diferencia física, y cómo cada persona lo afronta de una manera diferente.

Me gustó mucho el punto de vista de Summer, porque a pesar de que no conocía de nada a August, el primer día de clase decide sentarse con él para que no esté solo, y acaba encontrando a un gran amigo. También me gustó mucho Jack Will. Su punto de vista, al principio me dio un poco de rabia porque me hacía pensar que trataba a August bien solo porque se lo habían pedido, pero me acabé dando cuenta, a la vez que él, de que August le importa de verdad, y que lo considera su mejor amigo, porque con él puede ser él mismo, y eso hizo que me encariñase mucho con este personaje.

También me ha gustado mucho cómo R.J. Palacio trata el tema del bullying en esta novela. Creo que explica a la perfección a quienes afecta, quienes se sienten beneficiados con ello, y quienes deciden quedarse al margen de todo, y creo que me gustó tanto cómo trataba este tema, porque así es en la vida real. Lo trata con total normalidad.

La lección de August, es una historia sobre saber afrontar los baches, sobre la valentía, sobre saber apegarte a las buenas personas y pasar de las malas. Porque en esta vida hay de todo, desde cosas malas hasta cosas buenas, y nunca se sabe lo que te va a tocar.

<< Todos deberíamos recibir una ovación al menos
una vez en nuestra vida,
porque todos vencemos al mundo. >>




Reseña | Cazadores de sombras - Los orígenes: Princesa mecánica de Cassandra Clare

Título: Cazadores de sombras los orígenes: princesa mecánica.
Título original: The infernal devices: clockwork princess.
Autora: Cassandra Clare.
Páginas: 506
Encuadernación: Tapa dura con sobrecubierta.
Editorial: Destino.
Precio: 17,95 €
Publicación: Mayo de 2013.
ISBN: 978-84-08-03826-9
Saga: Los orígenes #3



SINOPSIS

Tessa Gray debería sentirse feliz... ¿no se sienten así todas las novias? Prometida a Jem, sigue recordando las palabras de Will declarándole su amor. Pero los planes de Mortmain, que necesita a las chica para acabar con los Cazadores de Sombras, cambiará el destino de Tessa... Si la única manera de salvar el mundo fuera destruyendo a quien más ama, ¿lo haría?


RESEÑAS DE LOS LIBROS ANTERIORES




<< Dices que soy un buen hombre. Pero no soy tan buen hombre. 
Y estoy... Catastróficamente enamorado de ti. >>


OPINIÓN


Después de esperar durante varios meses para poder comprarme la última entrega de “Los orígenes“, por fin pude leerme el desenlace y bueno, la verdad es que me ha dejado un sabor bastante agridulce, y los que lo habéis leído sabréis por qué... cof epílogo cof ).

Antes de nada, para los que no os habéis leído esta última parte: ¡MANTENEOS ALEJADOS DEL ÁRBOL GENEALÓGICO DE LA SOBRECUBIERTA! CONTIENE SPOILERS.

Igual que en las otras dos entregas, Cassandra Clare vuelve a engatusarnos con su maravillosa pluma, y el increíble mundo de los Cazadores de Sombras. Al ser el final de una historia, y el hecho de que siguen los mismos personajes, de los que nos hemos enamorado a lo largo de la historia, la escritora corría el riesgo de estropearlo todo, pero Clare ha superado el bache con creces. Ha conseguido que casi todo lo que pasa en el desenlace fuese sorprendente.

En este libro, por fin descubrimos quién es Tessa, de dónde viene y por qué fue creada. La verdad es que esperaba que este punto dentro de la historia, fuese más siniestro, que tuviese un origen más oscuro,pero aún así está bastante bien cómo Cassandra Clare nos describió todo.La trama, continúa con la línea del segundo libro: hay acción, tensión, amor...

También he de decir, que para los que todavía no se habían decidido si amaban a Will o a Jem, este libro tampoco os ayudará a solucionarlo jajaja, pero seas del bando que seas, Princesa Mecánica tendrá algo que te guste. 

En defintiva, Princesa mecánica es la guinda del pastel, para una trilogía casi perfecta, con una trama y unos personajes únicos e increíbles, que te enganchará hasta que leas la última palabra.


<< Quiero que seas feliz, y que él sea feliz.
Y, aún así, cuando vayas hacia el altar para uniros para siempre,
caminarás sobre un sendero invisible
formado con los fragmentos de mi corazón. >>


Recensión | O corazón de Xúpiter de Ledicia Costas

17 may 2015


Título: O corazón de Xúpiter.
Autora: Ledicia Costas.
Páxinas: 216
Encadernación: Tapa branda sen solapas.
Editorial: Xerais.
Precio: 11,80 €
Publicación: 2012
ISBN: 9788499144337
Saga: ---

SINOPSE


Non foi doado para Isla mudar de cidade e empezar de cero nun novo instituto. Devecía por dar un paseo polo espazo, avistando planetas a través do telescopio, mergullada no ventre do universo. Casiopea, o nome da tartaruga máxica de Momo, era o nick que empregaba nos foros sobre astronomía nos que participaba adoito. Alí coñeceu a Xúpiter, alguén que semellaba saber moito das estrelas. As longas conversas até ben entrada a madrugada prenderan unha luz, entre os dous existía unha maxia que traspasaba as fronteiras do ciberespazo.  Isla sentiu a necesidade de sabelo todo sobre Xúpiter: donde vivía, a que instituto ía, o se nome real... Quedaron para se coñecer nunha note de San Xoán de cacharelas e mar embravecido. Foai entón, desoís de despedirse da súa amiga Mar, cuando Isla se precipitou na escuridade. A súa vida estaba a piques de cambiar para siempre.


OPINIÓN

Gustoume moitísimo este libro. Cando o comecei, non semellaba que ía rematar como rematou... Gústame polos seus temas, pola maneira de tratalos, polas personaxes... En definitva, por todo.

O corazón de Xúpiter de Leticia Costas, lévanos da man pola adolescencia, polos seus perigos, as inseguridades, os seus conflitos, as festas, os amores... 


É unha novela, que desde o primeiro capítulo nos engaiola, para sabermos o resultado, mentres vemos como Isla pasa por todos eses problemas que poden acontecer na adolescencia. A homosexualidade, tratada con total normalidade, o acoso, os perigos de Internet, a incomprensión paterna... Que son cousas coas que calquera mozo pode sentirse identificado.

Un tema que tamén está presente, é a morte. Porque a morte, igual que o amor, está presente nas nosas vidas, tarde ou temprano.

Había moito tempo que non topaba un libro que me fixese chorar tanto... É precioso, pero moi triste! Cun final desgarrador...




Reseña | Te daría el mundo de Jandy Nelson

Título: Te daría el mundo.
Título original: I'll give you the sun.
Autora: Jandy Nelson.
Páginas: 409
Encuadernación: Tapa blanda con solapas.
Editorial: Alfaguara.
Precio: 16,95 €
Publicación: Enero de 2015.
ISBN: 978-84-204-1860-5
Saga: ---

SINOPSIS

Noah y su hermana gemela Jude son inseparables. El solitario Noah dibuja sin parar, y se ha enamorado en secreto de su enigmático vecino. La atrevida Jude salta desde altísimos acantilados, lleva pintalabios rojo y habla por los codos. Pero, con 16 años, los hermanos ya no se hablan. Algo les ha ocurrido. Algo ha pasado entre ellos que los ha removido de forma diferente... Hasta que Jude conoce a un chico guapo, frágil, y arrogante... y a alguien más, una nueva fuerza en su vida todavía más impredecible y ligada a su pasado de forma inevitable. Los primeros años de esta historia los cuenta Noah; y los últimos, Jude. Lo que ninguno comprende es que solo conocen la mitad de la historia y que, si pudieran compartirla, tendrían una oportunidad de regalarse el mundo de nuevo.

<< La realidad es demoledora.
El mundo es un zapato que me queda pequeño.
¿Cómo puede soportarlo alguien? >>


OPINIÓN

Este maravilloso libro me ha gustado tanto, y estoy tan emocionada con él, que intentaré que todo me salga claro y que lo podáis entender y compartir mi amor hacia este libro.Nada más empezar, adoré la manera tan especial de la autora al escribir. 

Te daría el mundo nos cuenta la historia de dos mellizos: Noah y Jude, dos hermanos que siempre habían estado unidos, que eran inseparables, pero que poco a poco su confianza fue menguando hasta llegar el punto de casi ni hablarse, debido a secretos, malentendidos... 

Noah nos narra todo lo que sucedió cuando tenían 13 años: su sueño, que comparte con su madre, de entrar en la EAC (Escuela de Arte de California), su pasión por el arte. Dibuja todo lo que ven sus ojos, incluido su nuevo vecino Brian, con el que pronto entablará una amistad muy especial. 

Por otro lado, Jude nos narra cuando ya tienen 16 años, y Noah y ella están tan separados, que la brecha que los separa es tan grande, que parece imposible saltarla. Guarda muchos secretos, y eso la está matando, pero un día se le ocurre un proyecto que liberará a toda la familia de ese mal que los invadió hace dos años.

A pesar de que todo el mundo estaba hablando de este libro en todas partes, conseguí empezarlo sin tener ni la más mínima idea de lo que me iba a encontrar. Y fue una enorme suerte.

Debo admitir que al principio, la historia no conseguía engancharme. La familia de Noah y Jude me parecía súper extraña, pero poco a poco le fui cogiendo el gustillo, porque la manera en la que la escritora hace que cada personaje sea único, consigue que te acabes enamorando de cada página, de cada segundo que gastas leyendo esa magnífica historia.

Por eso, no me arrepiento para nada de la semana que tardé en leérmelo, ya que en mi opinión, Te daría el mundo es uno de esos libros que lees un capítulo, y te tienes que detener a pensar en todo lo que pasó a lo largo de esas páginas, que tienen una magia oculta que te ilumina conforme te vas adentrando en la interesante, divertida, fascinante y dramática historia de nuestros protagonistas.

Si hay algo que Jandy Nelson ha sido capaz de transmitir a la perfección, es que sus personajes expresan cada mínimo sentimiento que les abarca, y consigue que a los lectores se nos estremezca el cuerpo, y que sintamos lo mismo que ellos sienten en cada momento.

Los personajes son tan reales, tan detallados, que en ningún momento te planteas el por qué hacen ciertas cosas, y por qué reaccionan de tal manera cuando reciben alguna noticia. 

Creo que una de las principales razones por las que les he cogido tanto cariño a Jude y a Noah (especialmente a él), ha sido porque en muchos momentos, su relación me recordaba a la que yo tengo con mi hermano. Esos momentos en los que solo existían ellos, y se dedicaban el uno al otro, me han parecido muy bonitos... A pesar de sus problemas cuando crecen.

Este libro, fue magnífico del comienzo al final, desde la portada a la contraportada... No puedo decir absolutamente nada malo de él. Si pudiera y no pareciese una loca, me lo llevaría a todas partes conmigo, dormiría con él, y no dejaría que nadie se le acercase, porque se ha convertido en uno de los tesoros más preciados de mi colección.

<< - Prácticamente renuncié al mundo por ti - le digo y,
al hacerlo, estoy cruzando el umbral de mi propia historia de amor. -
Al sol, a las estrellas, al mar, a todo.
Lo di todo por ti. >>




Recensión | Tes ata as 10 de Francisco Castro

9 may 2015


Título: Tes ata as 10.
Autor: Francisco Castro.
Páxinas: 291
Encadernación: Tapa branda sen solapas.
Editorial: Galaxia.
Prezo: 13,60 €
Serie: Non.

SINOPSE

Antonio non daba creto ao correo que viña de entrarlle no seu ordenador. Era de seu pai. O problema, é que o seu pai leva morto un día. Así arranca esta trepidante historia de intriga e suspense na que Francisco Castro constrúe unha trama que contén, á súa vez, moitas historias distintas. A través de correos electrónicos, cartas e outra clase de pistas misteriosas e sorprendentes, o se pai, morto, ou  quen está a facerse pasar por él, vai obrigando a que o protagonista investigue un terrible asunto do pasado que quedou sen resolver. Libros misteriosos,vinganzas dende o Máis Alá, historias de amor que hai que manter ocultas... todo un mollo de asuntos nunha novela que nos vai levar de viaje sola historia récente de España e Galicia, mas tamén por dentro do corazón dos enamorados que o están de verdad. Unha novela que te vai obrigar a seguir yendo ata o final.


<< Pero era todo tan claro... tan evidente... tan
misteriosamente lóxico...
Que daquela, era.
Aínda que non puidese ser. >>



OPINIÓN

Esta nova novela de Francisco Castro, malia aparecer nunha colección xuvenil, non se restrinxe a unha franxa de idade concreta, ou a un tipo de lector, xa que mestura varias historias nas que calquera pode atopar algo que lle chame a atención. Pode ser a historia de amor, o suspense... 

O relato parte dun feito sorprendente, como é que un pai morto lle mande un correo ao seu fillo. A historia básease na pescuda de solucións aos enigmas que se lle plantexan a Toni. 

Castro domina perfectamente a estructura da clásica historia de intriga, e consegue manter en vilo, e a atención dos lectores ao longo das case trescentas páxinas da novela.

Mais esta historia, non so ten intriga, senón que tamén ten o que sempre fai falta nunha boa historia, e é o amor. Cóntanos a historia de amor entre Toni e Celia, e a que mantiña en segredo o seu pai con Gloria.

Os personaxes están fantásticamente deseñados: o pai xornalita progresista, a nai maligna e reaccionaria...

Resulta inesquecible a figura do pai de Toni, a quen o protagonista admira e quere por enriba de todo, e polo que está disposto a remover todo o mundo se é preciso. Era un xornalista que se guiaba polo que pensaba, e que non se deixaba amedrentar por ninguén.

Un día falando coa miña profesora de Galego, estabamos a falar dos libros do terceiro trimestre e conseguín que aceptase esta novela, e que así os meus compañeros puidesen disfrutar desta historia que tanto me gustou.

En defintiva, nesta novela, temos unha fascinante trama que consegue manter ao lector coa intriga ata o final, e que toca a fibra sensible en canto á relación pai e fillo. 

Un dos meus libros favoritos do que levamos de ano.


<< As palabras fundan o mundo. Poden destruilo tamén.
As palabras e as formas en que son transmitidas. >>



Reseña | Las Crónicas de Fortuna: el secreto del trapecista de Javier Ruescas

Título: El secreto del trapecista.
Autor: Javier Ruescas.
Páginas: 332
Encuadernación: Tapa dura sin sobrecubierta.
Editorial: Destino.
Precio: 12,95 €
Publicación: Enero de 2015.
ISBN: 978-84-13565-4
Saga: Las crónicas de Fortuna #1

SINOPSIS


Para Kyle, ser circense es un problema. Para Lavelle, una maldición. Para Gunnir, un sueño. Estos tres amigos siempre han soñado con una vida más allá del siniestro orfanato en el que han crecido. Hasta que un día, Kyle descubre que en realidad es circense, y esa misma noche unos hombres lo raptan y lo meten en un carro. Lavelle, una joven payasa que odia hacer reír, y Gunnir, un chico corriente que sueña con ser mago, no dudan en ir tras él. Sin saberlo, están a punto de embarcarse en la aventura más grande de sus vidas y del reino de Fortuna, donde hablar con animales, controlar el fuego, bailar sobre la tela de una araña, conocer el futuro o volar sobre los tejados es posible.



<< Lucha. Salta. Presente, pasado y futuro se detienen en el aire.
Dibuja dos caminos. 
Vuelve al origen para corregir el porvenir. >>


OPINIÓN


Después de leerme “Pulsaciones“ tenía muchas ganas de leer algo más de este autor, y tuve la oportunidad de hacerlo, cuando vi esta preciosidad en la librería.

A este libro, le tenía un poco de respeto, puesto que es una historia juvenil pero un poco más infantil de a lo que nos tiene acostumbrados Javier Ruescas. Tenía miedo de que ese hecho hiciese que el libro no me gustase, porque hay pocos autores que son capaces de cambiar de manera de escribir de un tipo de historia a otra distinta. 

Pero Ruescas lo ha conseguido con creces. Creó un mundo distinto al nuestro, que adaptó perfectamente para meter todo lo relacionado con los circenses, y que hace que la historia te enamore de principio a fin.

Me gustan mucho los personajes. Kyle, es un chico inteligente, tímido y un poco incrédulo, que no se cree que pueda ser circense, porque siempre le ha gustado pasar desapercibido, y no creía tener algo especial. Gunnir es atrevido, lucha por sus sueños, tanto, que llega a obsesionarse un poco con la magia, porque ve que sus amigos son circenses, y él también quiere tener ese algo que los hace especiales. Y Lavelle, es una chica luchadora que intenta buscar lo que realmente le gusta hacer, no es feliz siendo payaso, no le gusta hacer reír, y cuando finalmente encuentre para lo que realmente está hecha, su manera de ser cambiará bastante, aunque siempre será esa chica que no se deja pisotear.

Es un libro que se lee con mucha facilidad, es interesante y bastante sorprendente. Tiene una edición impecable, con unas ilustraciones mágicas. Siempre estaba deseando llegar a una página con una de esas ilustraciones y me quedaba un rato viéndolas.

En conclusión, es un libro diferente a lo que suelo leer, más que nada por la edad a la que va dirigido, pero me encantó y entusiasmó como cualquier otro.

Como dijo nuestra querida Hazel Grace, me leería hasta tus listas de la compra Ruescas.


<< A veces, se dijo, era preferible guardar silencio
para evitar que algunas cosas
fueran un poco menos reales. >>




Reseña | La casa de Bernarda Alba de Federico García Lorca

3 may 2015

Título: La casa de Bernarda Alba.
Autor: Federico García Lorca.
Páginas: 98
Encuadernación: Tapa blanda sin solapas.
Editorial: Vicens Vives.
Precio: 10,10 €
Publicación: 2008.
ISBN: 978-84-316-8503-4
Saga: ---

SINOPSIS

A sus sesenta años, Bernarda Alba acaba de enviudar por segunda vez. A su cargo quedan cinco hijas, todas en edad de casarse, a las que ha decidido encerrar a cal y canto para que ningún hombre pueda arrebatarles la virginidad, ya que, para Bernarda, nada en esta vida importa más que la honra. Las cinco hermanas, pues, se ven condenadas a una existencia rutinaria y frustrante dentro de una casa infernal donde ninguna libertad parece posible. La menor de ellas, sin embargo, no está dispuesta a marchitarse lejos del amor de los hombres, así que emprende una osada rebelión que acabará por arrastrarla a un final trágico.


<< Cuando una no puede con el mar, lo más fácil
es volver las espaldas para no verlo. >>


OPINIÓN

Este trimestre, mi profesora de Lengua Castellana, nos ha mandado leer La casa de Bernarda Alba, como lectura obligatoria, y la verdad es que no esperaba que me gustase tanto.

Se trata de una obra teatral dividida en tres actos, con diálogos concisos y breves, gramática sencilla, y vocabulario fácilmente accesible. Pero a pesar de la aparente sencillez, toda la obra está plagada de símbolos: los colores, los nombres de las hijas de Bernarda...

Después de quedarse viuda, Bernarda decide encerrarse en su casa con sus cinco hijas: Angustias, Magdalena, Amelia, Martirio y Adela. En ese encierro, también las acompañan la abuela, y algunas criadas. Después del luto de ocho años, Bernarda acepta que Angustias, su hija mayor y la mejor posicionada económicamente,  se vea con Pepe el Romano, un hombre que la ronda para casarse con ella. 

Bernarda, es una mujer cruel, despiadada y sin escrúpulos. Su existencia, se basa en controlar a sus hijas, e imponer su autoridad. Ha condenado a sus hijas a una vida de encierro y tristeza. Es fundamental conservar las apariencias , que nadie descubra lo que pasa dentro de los muros de su casa.

Pepe el Romano, representa la tentación, la posibilidad de encontrar la felicidad. Angustias es su prometida, y Adela, la hermana menor, se siente atraída por él.

Gracias a esta obra, podemos ver cómo era el papel de las mujeres en aquella época,  el matrimonio, el hogar y la crianza de los hijos.

Obra recomendada, es muy sencilla y se lee en un santiamén, ya que es muy breve.



Reseña | After: amor infinito de Anna Todd

Título: After amor infinito.
Título original: After ever happy.
Autora: Anna Todd.
Páginas: 540
Encuadernación: Tapa blanda con solapas.
Editorial: Planeta.
Precio: 17,90 €
Publicación: Marzo de 2015
ISBN: 978-84-08-13836-5
Saga: After #4

SINOPSIS

El amor de Tessa y Hardin nunca ha sido fácil, aunque cada desafío que han afrontado ha hecho su unión más fuerte. Pero cuando la verdad sobre sus familias sale a la luz, Tessa y Hardin descubren que en el fondo no son tan distintos como creían... Tessa ya no es la chica buena y dulce que llegó a la universidad, y él no es el chico cruel y malo del que se enamoró. Tessa pronto se da cuenta de que ella es la única que entiende a Hardin, la única que es capaz de calmarle... Él la necesita. Pero el secreto que se esconde es tan grande que Hardin se aleja cada vez más de todo y de todos, incluso de la que parece ser su alma gemela... Después de todo lo que han pasado, ¿acabarán juntos Tessa y Hardin?


Reseñas de los anteriores libros




<< Pero estoy enamorada de él, y esto es lo que haces cuando
quieres a alguien: luchas por él, lo buscas siempre
que sabes que te necesita. Lo ayudas a vencer la batalla
contra sí mismo y nunca renuncias a él,
ni siquiera cuando él renuncia a sí mismo. >>

OPINIÓN


Para desgracia de muchos, y alegría de otros, la serie After ha llegado a su fin, y he de admitir, que yo soy de las que se alegra, ya que estaba deseando saber cómo terminaba la historia de Hardin y Tessa. Puede que no sea una gran obra literaria, pero Anna Todd ha sabido cómo engancharme a cada uno de los libros, y este último, es mi favorito sin ninguna duda.

Esta última entrega, sigue la misma forma de narración que las últimas dos. Está narrada en primera persona, y los capítulos se van turnando entre la voz de Hardin y la de Tessa. Seguimos viendo cómo sufre cada uno, al estar separados el uno del otro y con los problemas que se van encontrando a lo largo de la historia. 


En este último libro, podemos apreciar un cambio bastante notorio en la forma de ser de los personajes. Hardin es el personaje al que más se le nota ese cambio, ya que se da cuenta, de que siendo como era anteriormente, no va a llegar a conseguir nada, y empieza a razonar las cosas antes de hacerlas, y a pensar antes de actuar. Anna Todd ha hecho evolucionar a sus personajes ligeramente.

No diré que la saga me haya encantado, pero su historia y sus idas y venidas me han enganchado. A pesar de las actitudes de los personajes, se me han hecho bastante reales, porque demuestran que no todo en esta vida es de color rosa. 

En fin, After: amor infinito, da por finalizada la saga de buena forma. Sus personajes sufren a lo largo de las páginas, pero también arreglan sus problemas de manera sorprendentemente madura. Es una lectura sencilla y fácil de leer.


<< No sé de qué demonios están hechas las almas,
pero la suya y la mía son una sola. >>





Reseña | After: almas perdidas de Anna Todd

2 may 2015

Título: After almas perdidas.
Título original: After we fell.
Autora: Anna Todd.
Páginas: 780.
Encuadernación: Tapa blanda con solapas.
Editorial: Planeta.
Precio: 17,90 €
Publicación: Enero de 2015
ISBN: 978-84-08-13567-8
Saga:After #3.

SINOPSIS


Tessa y Hardin. Hardin y Tessa. Se buscan y se alejan. Se necesitan y se detestan por momentos... Justo cuando Tessa toma la decisión más importante de su vida, todo cambia. Los secretos que salen a la luz sobre su familia, y también sobre la de Hardin, ponen en duda su relación y su futuro juntos. La vida de Tessa empieza a desmontarse, nada es como ella creía que sería. Nunca ha sentido nada igual por nadie, pero empieza a cuestionarse si todo esto vale la pena. El amor bastaba para mantenerles juntos, pero ahora ya no está claro lo que dictan sus corazones...



<< Existe una gran diferencia entre no ser capaz
de vivir sin alguien y amarlo. >>

OPINIÓN

Desde que empecé esta serie de libros me pregunto una cosa... ¿Por qué las cosas entre Hardin y Tessa tienen que ser tan complicadas? Hay varios problemas en su relación que hace que sea tan venenosa, no solo la inmadurez de ambos, sino la forma de comportarse de Hardin. En los dos libros anteriores, pudimos ver cómo Hardin es controlador, posesivo, celoso... Pero en esta tercera parte, en mi opinión, supera el límite, con maldad. Él intenta disculpar todo lo malo que hace, diciendo que lo hace porque quiere a Tessa, pero tiene comportamientos que distan mucho de lo aceptable y respetable.

A pesar de todo lo dicho anteriormente, Anna Todd ha conseguido que me vuelva a enganchar a su historia como con las dos entregas anteriores. Acabé el libro en menos de lo que canta un gallo, y eso que tiene casi 800 páginas. Desde el final del segundo libro, estaba deseando saber qué pasaba en esta entrega. La verdad es que la historia en sí, no tiene gran cosa, pero no sé cómo, la escritora consigue que me acabe enganchando siempre.

Una cosa a favor de la historia, es la tesón con la que Tessa intenta defender sus sueños y su futuro, a pesar de las dudas que la asaltan en el momento de la verdad, y que a pesar de todo, en una parte de la novela, intenta no sucumbir a los encantos de Hardin, aunque como es de esperar, fracasa estrepitosamente. 

After: almas perdidas, tiene sus cosas buenas y sus cosas malas, pero a pesar de todo, me ha dejado con ganas de ver cómo acaba todo.


<< Detalles como este hacen que me cuestione nuestra relación.
Los pequeños gestos que intenta ocultarme son 
los que más me gustan en este mundo.
Ojalá dejara de esconderlos. >>



Reseña | Orgullo y prejuicio de Jane Austen

1 may 2015

Título: Orgullo y prejuicio.
Título original: Pride & Prejudice.
Autora: Jane Austen.
Páginas: 440.
Encuadernación: Tapa dura sin sobrecubierta.
Editorial: DeBolsillo.
Precio: 11,95 €
Publicación: Enero de 2014
ISBN: 978-84-9032-107-2
Saga: ---

SINOPSIS

A lo largo de una trama que discurre con la precisión de un mecanismo de relojería, Jane Austen perfila una galería de personajes que conforman un perfecto sutil retrato de época: las peripecias de una dama empeñada en casar a sus hijas con el mejor partido de la región, los vaivenes sentimentales de las hermanas, el oportunismo un clérigo adulador... El trazado de los caracteres y el análisis de las relaciones humanas sometidas a un rígido código de costumbres, elementos esenciales en la narrativa de la autora, alcanzan en Orgullo y prejuicio cotas de maestría insuperable.



<< Los tópicos más comunes, más necios, más usados,
pueden resultar interesantes según la habilidad de quien los emplea.>>

OPINIÓN

No me puedo creer que esperase tanto tiempo para leerme este maravilloso libro... Lo tengo en la estantería desde Navidades y no me atrevía a leerlo, y mira tú por dónde, el otro día lo empecé, y me ha encantado. Todavía no me creo que no leyese nada de Jane Austen hasta ahora. Me ha enamorado, fascinado y cautivado cada una de sus letras.

La familia Bennet, es una familia prestigiosa cuya vida transcurre tranquila y sin problemas. Un día, reciben el aviso de que van a tener vecinos nuevos, y cuando se enteran de que son unos jóvenes ingleses, inmediatamente, la madre de las cinco hermanas Bennet, intenta casar a alguna de ellas con los caballeros. La atracción que surge entre la mayor de las hermanas, Jane, y el señor Bingley es inmediata, sin embargo, la relación que surge entre Lizzy y el señor Darcy es muy tensa, y se dejarán llevar por el orgullo y los prejuicios. A partir de ahí, la vida de los Bennet se convierte en una continua fiesta, bailes, secretos, malentendidos... 

Comencemos hablando de la maravillosa escritura de Jane Austen. Tiene una pluma magnífica, sabe escribir con gran precisión los detalles, y además hace unos diálogos perfectos. Pero creo, que lo que más resalta de esta escritora, es su capacidad para criticar la sociedad de la época, con sentido del humor y grandes dosis de ironía.

Los personajes, son otro punto fuerte para la novela. Están perfectamente elaborados. Elisabeth, dista mucho de las demás mujeres, porque cuenta con un gran carácter, y sentido común. 

Un personaje que personalmente me gustó, es el señor Darcy, ya que aunque al principio de la novela se muestra orgulloso y difícil, conforme avanza la trama, su manera de ser cambia notoriamente, y hace que le cojas un cariño grandísimo. 

El romance entre Lizzy y Darcy es precioso. A pesar de que empiezan con una relación fría y distante, marcada por conversaciones arrogantes, acaban dándose cuenta de que la clase social o la familia del otro, realmente no importa, siempre y cuando se tengan el uno al otro.

En cuanto al final, es bastante predecible, pero una vez empiezas al leer, no puedes esperar una cosa diferente.

En definitiva, creo que esta novela es un requisito indispensable para toda aquella persona que se considere lector. Os aseguro que lo disfrutareis.